روزگاری بود میوه‌اش فتنه،
خوراکش مردار،
زندگی‌اش آلوده،
سایه‌های ترس شانه‌های بردگان را می‌لرزاند،
تازیانه ستم، عاطفه را از چهره‌ها می‌سترد
تاریکی، در اعماق تن انسان زوزه می‌کشید
و دخترکان بی گناه در خاک سردزنده به گور می شدند
و در این هنگام بود که محمد(ص) بر چکاد کوه نور ایستاد
و زمین در زیر پاهای او استوار گردید.
بعثت رسول اکرم مبارک باد
درباره این سایت