سروده اول :
بزن تقدیر
بزن!سیلی بزن!
بزن بر صورت سرخم.
بزن!
از چه میترسی؟!
بزن!
محکم بزن تقدیر .
تو که اندوه نداری ز اشک من بزن!
بزن تقدیر!
بزن!
بزن بر تن رنجورم بزن! تو که عادت داری . بزن!
بزن تقدیر!
بزن .
محکم بزن!
با تمام توان بزن!
تو که از کودکی زدی بزن!
تو که بی دریغ زدی ، بزن!
بزن تقدیر !
بزن!
جوری بزن که خوب نشود .
بزن تقدیر! بزننننننننننننننن!
که هر وقت میزنی
قوی تر میشوم!
وحشی تر میشوم!
و آزاد تر!
بزن !
با تمام طوفان های عالم بزن!
جوری بزن که مرگ کف بزند .
بزن تقدیر بزن!
مبادا از اشک مادرم بترسی .
بزن!
مبادا از خون پدرم بترسی .
بزن!
مبادا ز درد خواهرم صبر کنی .
بزن!
مبادا از تب برادرم لرز کنی .
بزن .!
حاشیه : این شعرو یه دختر 14 ساله میخونه در زمانیکه مادرش به یه بیماری نا علاج مبتلا شده و برادرش زخمی از جنگه و در حال مرگ و 2 خواهر خیلی کوچیکم داره
این سروده رو وقتی میخونه که خبر میارن پدرش در جنگ کشته شده . و دستو پاهاشو قطع کردن و قلبشو از سینش بیرون اوردن و پرچم دشمنو تو قلبش فرو کردن
سروده دوم:
بزن تقدیر !
بزن!
حالا که در خون غلطیده ام .
بزن!
تا جان در نفس دارم .
بزن!
تا نعره در حلق دارم .
بزن!
تا چشمانم بازست .
بزن!
بزن تقدیر !بزن! رحم نکن! تعلیل نکن! درنگ نکن! صبر نکن !
بزنننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننن!
بزن تقدیر بـــــــــ.زن!
بزنـ. تـــــــ.ا .نمردهـــــــ. ام . بـــــــــــــ
حاشیه : ادامه شعر قبله که خواهر کوچک تر این دختر در پایان یک جنگ نابرابر (108 نفر در برابر 3004 نفر) میخونه و در حالیه که کلی زخم داره و روی زمین افتاده .
#خاکستر گلهای رز
درباره این سایت